Prachtige boom, de treurwilg. Een toonbeeld van sierlijke treurnis, maar ook van melancholische kracht. Van oudsher is de wilg een archetype van verdriet, rust, stilte, verwerking en herwaardering; er kan geen nieuw begin zijn voordat je je shit hebt opgeruimd.

Ook kun je er je spreekwoordelijke pen aan hangen. Als metafoor om te zeggen dat je stopt. Welnu, ik hang voorlopig mijn pen aan de wilgen. Om in stilte mijn verdriet te verwerken, mijn leven te herwaarderen en in alle rust een kersverse start te maken.

[Hier zou een tirade kunnen volgen over de intens corrupte Nederlandse literaire wereld, waar nog altijd een handjevol doodsbange, elkaar in de kont neukende poortwachters boeken en daardoor levens kunnen maken en breken (dixit Pieter Waterdrinker) en meer van zulks, maar ik heb er de puf niet voor. Bovendien ben ik als een roepende in de woestijn; het zou totaal nutteloos zijn.]

Zolang de voorraad strekt zijn de volgende boeken te koop via bol.com en Jalapeño Books.

 

 

Dank aan iedereen die mij al die jaren tot steun zijn geweest en die mij hun vertrouwen hebben gegeven.

Doei. Tot ooit. Ab initio!