U kunt Roel Geeraedts kennen… nee, correctie, u moet Roel kennen van zijn werk als Midden-Oosten verslaggever/correspondent voor RTL Nieuws. En waarom hij zich verantwoordelijk voelt voor mijn baalvlucht richting de Pyreneeën?

Welnu, als jonge journalist heb ik een aantal reportages gemaakt in Israël en de Palestijnse gebieden, o.a. ten tijde van de (zoveelste) Gaza oorlog Cast Lead. (Gegoten Lood, 27 december 2008 tot 18 januari 2009). In de Arabische wereld werd deze oorlog ‘Het bloedbad van Gaza’ genoemd. Ook in de periode daarna ben ik regelmatig in dat roerige Midden-Oosten geweest. Dat is het rare van die regio: het kan er verschrikkelijk zijn en je vraagt je op veel momenten af waarom je er in hemelsnaam bent. Anderzijds heeft het (nog steeds) een enorme aantrekkingskracht.

In 2009 schreef ik nog wat korte human interest artikelen, o.a. vanuit Sderot. Een Israelisch stadje aan de grens met Gaza die vrijwel dagelijks beschoten wordt met raketten. En toen werd het 2010, het laatste jaar dat de befaamde Conny Mus als Midden-Oosten verslaggever/correspondent werkte voor o.a. RTL. Tijdens een vakantie in Nederland overleed hij. En toen moest er een vervanger komen. Niet alleen werd er een nieuwe verslaggever/correspondent gezocht, ook kwam er een functie vrij als producer.

Verslaggever/correspondent worden was mij op dat moment nog net een stap te ver, maar producer worden voor RTL Nieuws in het Midden-Oosten… manoman, wat een droomfunctie en een mooie opstap naar meer en beter. Dus ik solliciteren, ik had al vaker contact gehad met Brechtje (chef buitenland) en enige ervaring in de regio, dus ik had er echt een heel goed gevoel over. Maar lang verhaal kort: ik zat bij de laatste drie kandidaten, maar werd het niet.

En de ironie van het leven wilde dat de persoon die het wel werd… Tjeerd heet. Gruwelijk. Enfin, mijn temperament en ik baalden als een stekker, maar echt intens, dus pakte ik mijn biezen en ging ik voor onbepaalde tijd in La Norma wonen. Een klein Frans dorpje in de Savoie op bijna 1.400 meter hoogte. Zwelgen in zelfmedelijden, scheldend op alles en iedereen, afzien in de ruigheid van de bergen.

Schuld van Roel.

Maar, hij maakt het langzaam goed. In Evi heb ik zijn voormalige schip een rol gegeven en nu heeft hij gedoneerd voor mijn nieuwste roman. We komen er wel. (wist u trouwens dat Roel een heuse Mangalica Deventérico aan het pekelen en drogen is?)

Over doneren gesproken… heb jij al gekeken welke tegenprestatie ik jou kan leveren als jij me helpt van mijn nieuwe boek een bestseller te maken?