Er ligt een meisje op een veldbed. Vlechtjes sieren haar mooie, smalle gezicht. Ze zal een jaar of 15 zijn en ze ligt onder een ouderwets bloemetjeslaken. Het meisje kijkt schuchter de camera in en draait haar hoofd weg. Tersluiks kijkt ze nog eens naar de onzichtbare cameraman, om vervolgens omhoog te kijken, naar een onzichtbaar punt in de kamer.
De camera draait weg van het meisje en zoomt in op een grote man. De man heeft een vriendelijk gezicht, droeve ogen en hij draagt een opvallend witte doktersjas. Een diepe frons toornt zijn gelaat, zijn brede mond heeft opkrullende mondhoeken; alsof hij continu glimlacht.
Zacht begint de doktersreus te spreken. In het Frans. Voor de slechte verstaander is het een niet al te treurig tafereel. De kijker ziet een mooi kind en een vriendelijke doktersreus die zoet Frans spreekt.
De zoete klinkende woorden vertellen het gruwelijke verhaal van het mooie meisje met de vlechtjes. Jaren achtereen is ze gebruikt als seksslavin, als kindhoer. Groepsverkrachtingen zorgden ervoor dat delen van haar baarmoeder zo gruwelijk verminkt werden dat ze afgestorven zijn. De verkrachtingen hebben ervoor gezorgd dat haar blaas niet meer functioneert. Het meisje is incontinent. Haar genitaliën zijn onherstelbaar verminkt. Het verhaal van dit naamloze meisje staat niet op zichzelf. Het vertelt het verhaal van tienduizenden meisjes en vrouwen in Congo.
De vriendelijke doktersreus is arts en gynaecoloog Denis Mukwege. Hij heeft in Bukavu het Panzi ziekenhuis opgericht, waar hij meisjes en vrouwen helpt die slachtoffer zijn van (groeps-)verkrachtingen en ander seksueel geweld. Vele duizenden levensreddende en hersteloperaties heeft dokter Mukwege uitgevoerd. Zo’n man zou op handen gedragen moeten worden. Maar toch, op 25 oktober jl. werd er een aanslag gepleegd op dokter Mukwege. Hij overleefde ternauwernood en verblijft nu in België.
Op dit moment laait het geweld tussen de rebellengroepering M23 en het regeringsleger weer op. Grote vluchtelingenstromen zijn op gang gekomen en berichten van massa-executies en groepsverkrachtingen doemen weer op. Het werk van dokter Mukwege is van levensbelang voor de vele stille slachtoffers van deze extreme oorlogsmisdaden in Congo.
De EU ontving in oktober de Nobelprijs voor de Vrede. Een schandelijke vertoning. Net als dokter Mukwege zijn bijnaam verdient, zo verdient hij ook een Nobelprijs.
Onthoud die naam: dokter Mukwege, de Engel van Bukavu.
Dit is een blog uit 2012. Inmiddels mag Mukwege zich met recht Nobelprijswinnaar noemen. Het zou onze volksvertegenwoordigers sieren als zij voortaan iets meer interesse zouden tonen in de gasten die zij uit naam van ons, boeren, burgers en buitenlui, mogen ontvangen.
Zelfs zonder Nobelprijs op zak zou je voor deze man daar als Kamerlid moeten zitten. Maar te fucking druk met CDA-cadeaubonnen, Dijkhoff-ballonnen en meer van die bElaNGRiJke ZaKEn dIE eR tOE dOeN. Beschamend. https://t.co/ot6NiCc1et
— Tjeerd Langstraat (@TjeerdL) November 27, 2018